Hebräer Bibelstudium Kapitel 12. Nimm deine müden Hände in die Hand und stärke deine schwachen Knie. Zeichnet euren Füßen einen geraden Weg, damit die Schwachen und Lahmen nicht fallen, sondern stark werden. Und lasst uns mit Ausdauer das Rennen laufen, das Gott uns vorgesetzt hat. Das tun wir, indem wir unsere Augen auf Jesus richten, den Champion, der unseren Glauben initiiert und vervollkommnet.

Hebrajczyków Rozdział 11. Bez wiary nie można Mu się podobać, bo kto przychodzi do Boga, musi wierzyć, że On jest i że nagradza tych, którzy Go pilnie szukają.

Studium Biblii Hebrajczyków, rozdział 10. "Oto jestem, przyszedłem pełnić Twoją wolę". I przez tę wolę zostaliśmy uświęceni przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze... Przybliżmy się do Boga ze szczerym sercem i z pełną pewnością, jaką daje wiara, pokrapiając nasze serca, aby oczyścić nas z winy, i obmywając nasze ciała czystą wodą. Trzymajmy się niezachwianie nadziei, którą wyznajemy, ponieważ Ten, który obiecał, jest wierny. Nie porzucaj więc swojej ufności; zostanie ona obficie wynagrodzona. Musisz wytrwać, aby po wypełnieniu woli Bożej otrzymać to, co On obiecał. Albowiem: "Już niedługo przyjdzie Ten, który ma przyjść, i nie będzie zwlekał". Oraz: "Ale mój sprawiedliwy będzie żył z wiary". Nie należymy do tych, którzy się cofają i są niszczeni, ale do tych, którzy mają wiarę i są zbawieni".

Studium Biblii Hebrajczyków, rozdział 9. Chrystus jest pośrednikiem, dzięki któremu możemy uzyskać dostęp do Nowego Testamentu i otrzymać obiecane wieczne dziedzictwo. Tam, gdzie jest testament, musi być również śmierć, w przeciwnym razie testament nie może zostać wykonany. Moja żona i ja mieliśmy taki sam testament. Ktokolwiek umrze pierwszy, przekaże wszystko drugiemu. Ponieważ ona umarła, odziedziczyłem wszystko. Ponieważ Chrystus umarł, dziedziczymy wszystko, co było Jego.

Studium Biblii Hebrajczyków, rozdział 8. "To jest nowe przymierze, które zawrę z ludem Izraela w owym dniu, mówi Pan: Włożę moje prawa w ich umysły i wypiszę je na ich sercach. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem" (Hebrajczyków 8.10, NLT).

Mój Bóg czyni cuda. On nigdy się nie zmienia, podobnie jak Jego obietnice. To, co czytasz w Biblii, może wydarzyć się w twoim życiu dzisiaj. W Psalmie 119 wielokrotnie pojawia się jedno wyrażenie - "według słowa twego". Znajdziesz go co najmniej siedem razy w różnych kontekstach, szczególnie w wersecie 170: "Niech przyjdzie do ciebie moje błaganie: wybaw mnie według słowa twego". Biblia jest Słowem Bożym i nie może kłamać; musi stać się tak, jak Bóg obiecał. Wszystkie obietnice człowieka są bez znaczenia w porównaniu z potęgą i mocą Boga.

Rzeczywistość naszej relacji z Chrystusem nie polega na powtarzaniu modlitw i zwrotów, ale na POZNANIU Go. Ja mówię do Niego, On mówi do mnie! Im więcej czytam Biblii, tym bardziej jestem przekonany, że najważniejszą rzeczą po naszym zbawieniu jest nasza relacja z Jezusem Chrystusem. Nie chodzi tylko o nasze uwielbienie, nie o długość naszych modlitw, ani o to, ile czytamy Biblii, ale o WIARĘ, którą mamy w Nim, o to, jak bardzo Mu UFAMY! Jest to jedyna rzecz, która wyraźnie i jednoznacznie określa naszą relację z Jezusem Chrystusem.

"Lud, który zna swego Boga, będzie silny i dokona czynów" (Daniela 11.32, KJV). Kluczem jest POZNANIE Boga - a On uczyni wielkie rzeczy! Pismo mówi, że lud Izraela widział cuda, które czynił Bóg, ale Mojżesz ZNAŁ Boże drogi - Bóg mu je objawił. To bardzo ważne - ZNAĆ Boga.

Jezus jest jedynym, który może cię wyzwolić! On chce do ciebie dotrzeć! Musisz Go znaleźć, nie tylko po cud uzdrowienia, ale by zostać uwolnionym i wyzwolonym. Zwracając się do uczestników Dnia Modlitwy w Armenii: "Wierzę, że Bóg wezwał mnie w tym strategicznym czasie do waszego narodu. Armenia stoi w obliczu kryzysu, ale wszystkie nasze czasy są w rękach Boga - i dlatego jesteśmy tu dzisiaj razem. To jest Boże przesłanie dla was: "Widziałem twoją nędzę, słyszałem twój krzyk i zstąpiłem, aby cię wybawić". Bóg - twój Bóg - już tu jest!

Studium Biblii Hebrajczyków, rozdział 7. "Jezus stał się gwarantem lepszego przymierza. Jezus żyje na wieki, ma stałe kapłaństwo. Dlatego jest w stanie całkowicie zbawić tych, którzy przychodzą do Boga przez niego, ponieważ zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi". (Hebrajczyków 7.22-25, NIV). Starotestamentowy arcykapłan wchodził przed oblicze Boga raz w roku, aby błagać o przebaczenie grzechów narodu; podczas gdy Chrystus nieustannie wstawia się za nami przed Bogiem. Ciągła obecność Chrystusa w niebie z Ojcem zapewnia nas, że nasze grzechy zostały zapłacone i przebaczone. To wspaniałe zapewnienie uwalnia nas od poczucia winy i strachu.

Studium Biblii Hebrajczyków, rozdział 6. Boże obietnice są niezmienne i całkowicie godne zaufania, ponieważ Bóg jest niezmienny i godny zaufania. Obiecując Abrahamowi syna, Bóg złożył przysięgę w swoim własnym Imieniu. Przysięga była tak dobra, jak Imię Boga, a Imię Boga było tak dobre, jak Jego boska natura.

Modlitwa jest naszym zbliżeniem się do Boga, i powinniśmy przychodzić "z odwagą". Niektórzy chrześcijanie zbliżają się do Boga pokornie, z opuszczonymi głowami, bojąc się prosić Go o zaspokojenie swoich potrzeb. Inni modlą się lekkomyślnie, poświęcając mało uwagi temu, co mówią. Przyjdźmy z czcią, ponieważ On jest naszym Królem. Przyjdź z pewnością, bo On jest Twoim Przyjacielem i Doradcą.

Rozdział 4 powraca do tematu Rozdziału 3, obietnicy wejścia do nadchodzącego odpoczynku. Paweł pisze w wersecie 1: „Bójmy się więc, gdy jeszcze trwa obietnica wejścia do jego odpoczynku, aby czasem się nie okazało, że ktoś z was jej nie osiągnął” W wersecie 4 widać, że Paweł łączy ten odpoczynek z siódmym Dniem Stworzenia. Przez sześć dni Bóg stwarzał, a w siódmy odpoczął od swojej pracy. Jest to obraz tysiącletniego odpoczynku, tysiącletniego panowania Chrystusa na ziemi, które nadal ma nastąpić!

Co wspaniały sposób na rozpoczęcie kazania: „Zwróćcie uwagę na Jezusa”. Jezus jest Alfą i Omegą, On jest wszystkim, czego potrzebujemy. Nasza wiara nie opiera się na religii ani ceremoniach, lecz na Jezusie jako naszym Apostole i Najwyższym Kapłanie. Kogo jeszcze potrzebujemy oprócz Jezusa?!

Otrzymaliśmy wielką zbawienie przez Chrystusa, dlatego musimy uważać, aby nie zniosło nas z kursu. Tylko przez wiarę w Chrystusa zostajemy zbawieni: On jest Droga, Prawdą i Życiem. Przesłanie Chrystusa zostało pierwotnie głoszone przez tych, którzy byli świadkami cudów, ale podobnie jak pierwotni czytelnicy Listu do Hebrajczyków, opieramy naszą wiarę na relacjach naocznych świadków.

Pierwszy rozdział Listu do Hebrajczyków szczegółowo opisuje, w jaki sposób Jezus Chrystus spełnia proroctwa Starego Testamentu. W przeszłości Bóg przemawiał do swojego ludu na różne sposoby: przez Izajasza w wizjach, przez Jakuba w snach, a osobiście do Abrahama i Mojżesza. Ale teraz Bóg przemawia przez Jezusa. Jezus jest wypełnieniem i kulminacją objawienia Bożego. Gdy znamy Jezusa, mamy wszystko, czego potrzebujemy, aby być uratowanymi i mieć doskonałą relację z Bogiem.

Wielkim zaś zyskiem jest pobożność wraz z poprzestawaniem na tym, co się ma. Niczego bowiem nie przynieśliśmy na ten świat, z pewnością też niczego wynieść nie możemy. Mając natomiast jedzenie i ubranie, poprzestawajmy na tym. A ci, którzy chcą być bogaci, wpadają w pokusy i w sidła oraz w wiele głupich i szkodliwych pożądliwości, które pogrążają ludzi w zgubie i zatraceniu.Korzeniem bowiem wszelkiego zła jest miłość do pieniędzy; niektórzy, pragnąc ich, zboczyli z drogi wiary i poprzebijali się wieloma boleściami. (1Tm. 6,6-10)

Chcę, abyś doświadczył tej drugiej Pięćdziesiątnicy, chrztu ogniem. Tragedią dzisiaj jest to, że zbyt wielu wierzących twierdzi, że są ochrzczeni w Duchu Świętym - ale gdzie są dowody na ognia?!

A to wiedz, że w ostatecznych dniach nastaną trudne czasy. Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, pyszni, bluźniący, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, bezbożni; Bez naturalnej miłości, niedotrzymujący słowa, oszczercy, niepowściągliwi, okrutni, niemiłujący dobrych; Zdrajcy, porywczy, nadęci, miłujący bardziej rozkosze niż Boga; Przybierający pozór pobożności, ale wyrzekający się jej mocy. Takich ludzi unikaj.

Jak możemy być silni w łasce Chrystusa? Tak jak zostaliśmy zbawieni przez łaskę, musimy codziennie żyć w tej samej łasce. Oznacza to całkowite zaufanie Chrystusowi i Jego mocy, oraz nie próbowanie żyć dla Chrystusa w naszej własnej sile. Pisząc do Kolosan, apostoł Paweł powiedział: „Teraz, podobnie jak zaufaliście Chrystusowi, aby was zbawił, zaufajcie Mu również w codziennych problemach; żyjcie w żywej jedności z Nim. Niech wasze korzenie głęboko sięgają do Niego i czerpcie z Niego pokarm. Starajcie się rosnąć w Panu i stawać się mocni i pełni energii w prawdzie, którą otrzymaliście. Niech wasze życie przepełnia radość i wdzięczność za wszystko, co On uczynił”.