Oto nadchodzą dni, mówi Pan, gdy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze. Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ująłem ich za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi Egiptu. Ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, ja też przestałem o nich dbać, mówi Pan. Takie zaś jest przymierze, które zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Dam moje prawa w ich umysły i wypiszę je na ich sercach. I będę im Bogiem, a oni będą mi ludem. I nikt nie będzie uczył swego bliźniego ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj Pana, bo wszyscy będą mnie znali, od najmniejszego aż do największego z nich. Będę bowiem łaskawy dla ich występków, a ich grzechów i nieprawości więcej nie wspomnę. (Hebrajczyków 8,7-12)
Ten fragment jest cytatem z Jeremiasza 31,31-34, który porównuje nowe przymierze ze starym. Stare przymierze było przymierzem prawa między Bogiem a Izraelem. Nową i lepszą drogą jest przymierze łaski - oferta Chrystusa odpuszczenia naszych grzechów i przywiedzenia nas do Boga przez Jego ofiarną śmierć. Przymierze to jest nowe w swoim zasięgu - wykracza poza Izrael i Judę, obejmując wszystkie narody pogańskie. Jest nowe w swoim zastosowaniu, ponieważ jest napisane w naszym sercu i umyśle. Oferuje nowy sposób na uzyskanie przebaczenia, nie poprzez ofiarę zwierzęcą, ale poprzez wiarę. Czy wszedłeś w to nowe przymierze i zacząłeś chodzić lepszą drogą?
Jeśli nasze serce nie zostanie zmienione, przestrzeganie Bożych zasad będzie nieprzyjemne i trudne. Będziemy się buntować przeciwko mówieniu nam jak żyć. Duch Święty daje nam jednak nowe pragnienia, pomagając nam chcieć być posłusznym Bogu. Kiedy mamy nowe serce, odkrywamy, że służenie Bogu jest naszą największą radością.
Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił. (Efezjan 2,8-9)