A pewien człowiek, imieniem Ananiasz, ze swoją żoną Safirą, sprzedał swą posiadłość; I za wiedzą swojej żony odłożył sobie część pieniędzy, a pewną część przyniósł i złożył u stóp apostołów. Lecz Piotr powiedział: Ananiaszu, dlaczego szatan tak napełnił twoje serce, abyś okłamał Ducha Świętego i odłożył sobie część pieniędzy za ziemię? Czy to, co miałeś, nie było twoje? A to, co otrzymałeś za sprzedaż, czy nie pozostawało w twojej mocy? Dlaczego dopuściłeś to do swego serca? Nie okłamałeś ludzi, lecz Boga.
Ananiasz zaś, usłyszawszy te słowa, padł nieżywy. I wielki strach ogarnął wszystkich, którzy to słyszeli. Młodsi wstali, owinęli go, wynieśli i pogrzebali.
A po około trzech godzinach weszła także jego żona, nie wiedząc, co się stało. I zapytał ją Piotr: Powiedz mi, czy za tyle sprzedaliście ziemię? A ona odpowiedziała: Tak, za tyle. Wtedy Piotr powiedział do niej: Dlaczego się ze sobą zmówiliście, aby wystawić na próbę Ducha Pańskiego? . Oto są przed drzwiami ci, którzy pogrzebali twego męża, i ciebie wyniosą.
I natychmiast padła nieżywa u jego stóp. A gdy młodzieńcy weszli, znaleźli ją martwą. Wynieśli ją więc i pogrzebali obok męża. I wielki strach ogarnął cały kościół i wszystkich, którzy to słyszeli. (Dzieje Apostolskie 5,1-11, UBG)
Wersety 1-11 podkreślają znaczenie uczciwości w społeczności chrześcijańskiej. Podkreślają znaczenie szczerości, uczciwości oraz hojności w naszych relacji z Bogiem i innymi wierzącymi.
Jezus nauczał, że ci, którzy są wierni w małym, będą wierni, kiedy powierzy im się dużo. Ale jest też odwrotnie, jeśli nie jesteśmy wierni w tym, co dał nam Bóg, nie można nam powierzyć więcej. Wierność i wiarygodność są ważnymi dla chrześcijanina cechami.
"Lecz Piotr powiedział: Ananiaszu, dlaczego szatan tak napełnił twoje serce, abyś okłamał Ducha Świętego i odłożył sobie część pieniędzy za ziemię? Czy to, co miałeś, nie było twoje? A to, co otrzymałeś za sprzedaż, czy nie pozostawało w twojej mocy? Dlaczego dopuściłeś to do swego serca? Nie okłamałeś ludzi, lecz Boga." (wersety 3-4): Nie musimy poświęcać całego naszego życia dla służby Panu, bądź usługiwania społeczności - nasze życie i dobytek należą do nas, ale jeśli to zrobimy, jest to wyzwanie posłuszeństwa. Ziemia należała do Ananiasza i mógł z nią zrobić co uważał za słuszne, mógł zachować część zysku ze sprzedaży - jego grzechem było oszukiwanie innych.
Pamiętam dzień, kiedy Pan rzucił mi wyzwanie, abym mu służył. Miałem 15 lat, byłem na wakacjach na południowym wybrzeżu Anglii i spacerując nad morzem z kilkoma młodymi chrześcijanami nie mogłem oddać się wspólnej zabawie, ponieważ mówił do mnie Bóg – i diabeł też do mnie mówił. Diabeł mówił: "Nie słuchaj, jest dobrze, wszystko w porządku. Świetnie ci idzie - nawróciłeś się, jak miałeś 8 lat, ochrzczono cię w wodzie w wieku 12 lat, a jak miałeś 13 lat, zacząłeś głosić, to wystarczy". A Bóg mówił: "Chcę więcej". Bóg nie powoływał mnie wtedy do bycia kaznodzieją ani ewangelistą, ale prosił bym oddał Mu całe moje życie. Po prostu dał Mu wszystko.
Od tego zaczynamy z Bogiem - wszystko albo nic. Nie możesz igrać z Bogiem, nie możesz Go oszukać. Do czego jesteś powołany? Czy jesteś powołany, aby żyć dla Boga, czy dla siebie-aby dobrze się bawić, mieć rodzinę i duży dom, samochód i udany biznes, i tak trwać aż do emerytury? Nie, kiedy Bóg cię powołał, powiedział: "Ja chcę wszystko".
A przez ręce apostołów działo się wiele znaków i cudów wśród ludu. (I byli wszyscy jednomyślnie w przedsionku Salomona. I z pozostałych nikt nie śmiał się do nich przyłączyć, ale ludzie bardzo ich wychwalali. Przybywało też Panu mnóstwo wierzących, mężczyzn i kobiet). Tak, że nawet na ulice wynoszono chorych i kładziono ich na noszach i posłaniach, aby przynajmniej cień przechodzącego Piotra padł na niektórych z nich. Schodziło się też z okolicznych miast do Jerozolimy mnóstwo ludzi, przynosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste, a wszyscy zostali uzdrowieni. (Dzieje Apostolskie 5,12-16, UBG)
W wersetach od 12 do 20 jesteśmy świadkami niezwykłej mocy i obecności Boga działającego przez apostołów. Na początku tego fragmentu apostołowie dokonują wielu znaków i cudów wśród ludzi, dzięki czemu zyskują wielką przychylność tłumów. Pomimo rosnącego sprzeciwu przywódców religijnych, wierzący zgromadzili się w przedsionku Salomona. Jednak nikt inny nie odważył się dołączyć do nich, choć wszyscy darzyli ich wielkim szacunkiem. Mimo to, coraz więcej ludzi uwierzyło i zostało przyprowadzonych do Pana. Wielu zostało uzdrowionych jedynie przebywając w ich obecności.
Wpływ tych cudów był tak znaczący, że ludzie wyprowadzali swoich chorych na ulice z nadzieją, że cień Piotra okryje ich i przyniesie uzdrowienie. Tłumy ludzi z sąsiednich miast również zebrały się w Jerozolimie przyprowadzając chorych oraz dręczonych przez nieczyste duchy. Co zdumiewające, każdy został uzdrowiony.
Wtedy najwyższy kapłan i wszyscy, którzy z nim byli, należący do stronnictwa saduceuszy, pełni zazdrości, powstali; I schwytali apostołów, których wtrącili do publicznego więzienia. Lecz anioł Pana w nocy otworzył drzwi więzienia i wyprowadziwszy ich, powiedział [...] (Dzieje Apostolskie 5, 17-19, UBG)
W 1972 roku trafiłem do więzienia za przemyt Biblii. Rozpaczliwie modliłem się, aby Bóg mnie uwolnił, tak jak uczynił to dla Piotra, a także dla Pawła i Sylasa. Wiedziałem, że skoro Bóg mógł to dla nich zrobić, może uwolnić i mnie; wierzę w moc i autorytet Słowa Bożego, w opieranie się na Bożych obietnicach. Kiedy byłem w celi, Bóg zaczął do mnie mówić: "David, twoją górą jest więzienie. Jeśli masz wiarę, otworzę je i uwolnię cię za pomocą CUDU". Zacząłem wołać do Boga, prosić o cud - i Bóg zesłał cud! Po spędzeniu tam zaledwie dziesięciu miesięcy, a nie lat, dokładnie w dniu, który Bóg pokazał mi sześć miesięcy wcześniej, Bóg posłał premiera Wielkiej Brytanii z Londynu do Pragi właśnie po to, żeby mnie uwolnić - i poleciałem z nim do domu! Cały świat mówił o tym w telewizji i gazetach - o cudzie, który uczynił Bóg!
W wersecie 31 Piotr oświadcza wobec zgromadzonej rady przywódców religijnych, że Bóg wywyższył Jezusa swoją prawicą jako władcę i zbawiciela, by dać Izraelowi pokutę i przebaczenie grzechów. Podkreśla, że są świadkami tych rzeczy, podobnie jak Duch Święty, którego Bóg dał tym, którzy są mu posłuszni. Przesłanie Piotra dotyczy wywyższenia Jezusa przez Boga, możliwości pokuty i przebaczenia grzechów oraz roli Ducha Świętego w potwierdzaniu tych prawd wierzącym.