Wtedy Piotr otworzył usta i powiedział: Prawdziwie dostrzegam, że Bóg nie ma względu na osoby; Ale w każdym narodzie miły jest mu ten, kto się go boi i czyni to, co sprawiedliwe. A jeśli chodzi o słowo, które posłał synom Izraela, zwiastując pokój przez Jezusa Chrystusa, który jest Panem wszystkich; Wy wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan; Jak Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą Jezusa z Nazaretu, który chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkich opanowanych przez diabła, bo Bóg był z nim. A my jesteśmy świadkami tego wszystkiego, co czynił w ziemi judzkiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Jego też wskrzesił Bóg trzeciego dnia i sprawił, żeby się objawił; Nie całemu ludowi, ale świadkom przedtem wybranym przez Boga, nam, którzy z nim jedliśmy i piliśmy po jego zmartwychwstaniu. Nakazał nam też głosić ludowi i świadczyć, że on jest ustanowionym przez Boga sędzią żywych i umarłych. Temu wszyscy prorocy wydają świadectwo, że przez jego imię każdy, kto w niego wierzy, otrzyma przebaczenie grzechów. (Dzieje Apostolskie 10,34-43)
Dzieje Apostolskie 10 opisują istotne wydarzenie, w którym Piotr, jeden z uczniów Jezusa, otrzymuje objawienie od Boga, które podważa jego zrozumienie, kto może być uwzględniony w chrześcijańskiej wspólnocie. W objawieniu Piotr widzi płachtę zstępującą z nieba, zawierającą różne zwierzęta, zarówno czyste, jak i nieczyste według żydowskich praw pokarmowych. Głos nakazuje Piotrowi zabić i zjeść, ale Piotr odmawia, powołując się na przestrzeganie żydowskich zwyczajów.
Tymczasem Korneliusz, rzymski setnik, otrzymuje objawienie nakazujące mu wezwać Piotra, który przebywa w Jaffie. Korneliusz, pobożny człowiek bojący się Boga, wysyła swoich sług, aby sprowadzili Piotra. Kiedy się zbliżają do Jaffy, Piotr także otrzymuje objawienie od Ducha Świętego, mówiące mu, aby nie uważał żadnej osoby za nieczystą.
Kiedy posłańcy Korneliusza przybywają, Piotr idzie z nimi do domu Korneliusza, co jest sprzeczne z żydowskim zwyczajem, ponieważ Korneliusz jest poganinem. Piotr głosi Ewangelię Korneliuszowi i jego domownikom, a podczas gdy mówi, Duch Święty zstępuje na nich, co objawia się poprzez mówienie w językach. To przekonuje Piotra, że Bóg nie ma względu na osobę, i że poganie mogą otrzymać zbawienie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, tak samo jak Żydzi.
Piotr chrzci Korneliusza i jego domowników, co stanowi przełomowy moment w zrozumieniu wczesnego Kościoła na temat uwzględniania pogan w wierze chrześcijańskiej.